ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ.

Τα ξημερώματα της 5ης Δεκέμβρη, ο ρομ Κώστας Φραγκούλης καταδιώκεται στη Θεσσαλονίκη από μπάτσους της ΕΛΑΣ, αφότου απομακρύνθηκε από βενζινάδικο χωρίς να πληρώσει 20€ βενζίνη. Στην καταδίωξη οι μπάτσοι πυροβολούν δυο φορές, με την μια σφαίρα να τον βρίσκει στο κεφάλι. Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τη δολοφονική αυτή πράξη, τα καθεστωτικά μέσα αμέσως αναπαράγουν το δελτίο της ΕΛΑΣ, που μιλάει για δήθεν απόπειρα εμβολισμού κατά των μηχανών των μπάτσων. Ο Κώστας Φραγκούλης έπειτα βρίσκεται στο νοσοκομείο, με το κράτος (σε συνεργασία με τη διοίκηση του νοσοκομείου) να αποκρύπτει την κατάσταση της υγείας του και να παρεμποδίζει ενεργά με παρουσία έντονων αστυνομικών δυνάμεων τους γονείς και συγγενείς του να τον επισκεφτούν. Οχτώ μέρες αργότερα ανακοινώνεται ο θάνατος του, ενώ οι δολοφόνοι του αφήνονται ελεύθεροι σε πρώτο βαθμό. Πρόκειται για μια ακόμη κρατική δολοφονία.

Αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό κρατικής βίας και ρατσισμού κατά των κοινοτήτων των ρομά. Μόλις πριν από ένα χρόνο είχε επαναληφθεί αντίστοιχο συμβάν καταδίωξης, με τη δολοφονία του ρομ Νίκου Σαμπάνη από μπάτσο με 38 σφαίρες. Την ίδια χρονιά η 8χρονη Όλγα είχε παγιδευτεί σε συρόμενη πόρτα εργοστασίου του Κερατσινίου, όπου κι αφέθηκε στην τύχη της, μετά από την δολοφονική αδιαφορία των υπαλλήλων του εργοστασίου και περαστικών. Πριν από 4 χρόνια, η 13χρονη Γιαννούλα στην Άμφισσα έπεσε νεκρή από σφαίρα έλληνα επιχειρηματία, ενοχλημένου από την παρουσία της κοινότητας στην περιοχή. Λίγα -έως κανένα- από αυτά τα περιστατικά κατάφεραν να μπουν στα δελτία των 20:00 και να «συγκινήσουν», καταδεικνύοντας, έτσι, τη σήψη και το ζόφο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι προφανές ότι για την ελληνική πραγματικότητα και το κράτος, κάποιες ζωές -και σίγουρα οι ζωές των ρομά- είναι αναλώσιμες.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν εκφάνσεις ενός είδους ρατσισμού που ονομάζεται αντιτσιγγανισμός. Αν και έχει μεγάλο ιστορικό παρελθόν, ο αντιτσιγγανισμός σήμερα είναι ένα μείγμα οικονομικού και πολιτισμικού ρατσισμού. Από τη μια δηλαδή του ρατσισμού της φτώχειας και από την άλλη, λόγω της διαφορετικής τους προέλευσης και οργάνωσης, που δεν χωράει στην δυτική κουλτούρα. Η τελευταία βασίζεται στα “ιερά τέρατα” του έθνους και της ιδιοκτησίας (εθνική γη-σύνορα-φράχτες-στρατός), κάτι που η νομαδική ζωή των κοινοτήτων Ρομ έρχεται να αμφισβητήσει, αδιαφορώντας για όλα αυτά τα προϊόντα φαντασίας. Κατά συνεπαγωγή, δεν θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα στην ίδια την ιδιότητα του πολίτη. Αν και ο πολιτισμικός ρατσισμός (δηλαδή η ιδέα της κατωτερότητας της κουλτούρας τους επειδή η τελευταία αμφισβητεί ενεργά τον σύγχρονο καπιταλιστικό τρόπο ζωής) είναι ένας πιο φιλελεύθερος ρατσισμός είναι ξεκάθαρο ότι ακόμα και έτσι οι φόβοι του μέσου αντιτσιγγανιστή σηματοδοτούν τον φόβο διάλυσης του εθνικού κορμού και της διάβρωσης του κοινωνικού ιστού. Από αυτόν πηγάζουν διαφόρων ειδών στερεότυπα για τους Ρομά όπως “η βρωμιά, η ψευτιά, η κλοπή, η απαγωγή παιδιών” στιγματίζοντας τις κοινότητες και απορρίπτοντας όσες από αυτές θέλουν να ενσωματωθούν. Επιπλέον οι ρομά επιτελούν και έναν ιδεολογικό ρόλο για το έθνος: παρουσιάζονται ως εγκληματίες και κακοποιοί, στο σύνολο τους εχθρικοί προς τους «κανονικούς» πολίτες, με την αντιμετώπιση τους αυτή να τους δίνει τον πολύ γνωστό ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, έτοιμου να θυσιαστεί από το κράτος στο βωμό της ενότητας της υπόλοιπης κοινωνίας. Αυτή η κατάσταση συνδράμει αλλά ταυτόχρονα ενισχύεται από την κρατική διαχείριση, που δυσχεραίνει την πρόσβαση τους σε βασικά αγαθά, όπως η εκπαίδευση, η στέγαση, η ασφάλιση αλλά και από την περιθωριοποίηση των κοινοτήτων εκτός των στενών ορίων της μητρόπολης.

Ο αντιτσιγγανισμός της κοινωνίας μας επιτρέπει στο κράτος να εμφανίσει το πραγματικό του πρόσωπο: αυτό του εκμεταλλευτή, του βασανιστή, του δολοφόνου. Αφού μπάτσος δολοφόνησε ένα ακόμα παιδί, με τους συναδέλφους του να τον στηρίζουν έξω απ τα δικαστήρια, ο υπουργός δημόσιας τάξης ανακοίνωσε την οικονομική στήριξη με 600€ των σωμάτων ασφαλείας. Η ψήφιση του επιδόματος έγινε την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε και ο θάνατος του Κώστα Φραγκούλη ενώ τα ΜΜΕ παρουσίαζαν το περιστατικό ως μανιώδη καταδίωξη στην οποία «κινδύνευαν αθώοι πολίτες» και αποπειράθηκε να εμβολιστεί μπατσικό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τις επόμενες μέρες της δολοφονίας του Κώστα, οι κοινότητες Ρομά που εξεγέρθηκαν γεμάτες οργή για την απώλεια ενός 16 χρόνου παιδιού της κοινότητας τους, δέχθηκαν καταστολή και μόνιμη περικύκλωση από αστυνομικές δυνάμεις. Η ΕΛΑΣ απέκλεισε κοινότητες από τη Ρόδο μέχρι και τη Θεσσαλονίκη, παρατάσσοντας μέχρι και τα ΕΚΑΜ, όπως στην περίπτωση του Μενιδίου.

Τέλος, στον προβληματισμό “ναι αλλά έκλεψε 20€ βενζίνη”, εμείς απαντάμε “και τι έγινε;“. Κι αυτό γιατί ζούμε ακόμα μία περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, με τις φτωχότερες τάξεις να πληρώνουν, και τις πλουσιότερες να εισπράττουν. Το κεφάλαιο απολαμβάνει ουρανοκατέβατα κέρδη, ενώ το κράτος εντείνει την καταστολή, διαιωνίζει τα ρατσιστικά αφηγήματα και ενισχύει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Εμείς από την άλλη δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο. Γι’αυτό από την μεριά μας προτάσσουμε την αλληλεγγύη μας με τις Ρομ κοινότητες, την συλλογικοποίηση των αγώνων μας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και την δράση μας απέναντι σε μια ελληνική κοινωνία που βυθίζεται στο έρεβος του ρατσισμού και της αδιαφορίας.

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ Η ΒΕΝΖΙΝΗ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ

Το κείμενο σε μορφή pdf εδώ.